queen of the jungle.

eindelijk lekker uitslapen! we hadden de nachtrust goed nodig. Mary was al vertrokken naar haar werk en Ruben is altijd overal en nergens. Zena had ontbijt voor ons gemaakt en daarna ging ze verder met de huishoudelijke klusjes. voor ons was het net of Zena een slaafje is. ze maakt alles schoon, kookt elke avond, poetst elke dag de schoenen en moet zelfs als er om gevraagd wordt een bril of krant aangeven. Zena voelt zich hier een soort van verplicht tot, Ruben en Mary bieden haar tenslotte een huis, eten en school.

Mary zou ons vandaag meenemen voor een dagje uit. we maakten een wandeling naar een "villawijk" vlakbij ons complex. er was overal beveiliging, hekken om de huizen en er liep niemand even zorgeloos op straat zoals ze normaal wel doen. Mary bracht ons naar een kavel met twee net afgebouwde huizen. ze vertelde ons dat dit haar nieuwe huis gaat worden en dat haar zus uit Amerika in het andere huis trekt. het moet nog geverfd worden en de stroom etc. aangelegd, maar de kleuren en het meubilair kon ze ons al trots laten zien op haar mobiel. als het af is zijn we uitgenodigd om er zolang als we willen op bezoek te komen.

nadat we nog even rondgestruind hadden op het terrein namen we de matatu naar de stad. we kochten wat spullen voor Mary's moeder waar we op bezoek zouden gaan. het is hier in Kenia namelijk een gewoonte dat als je op bezoek gaat bij een oude vrouw, je altijd iets meebrengt. we namen de volgende matatu naar Mary's ouderlijk huis. het was een klein, kleurrijk huisje in een gebied dat voor ons leek op een regenwoud. de mensen daar spraken geen Engels en hadden nog nooit blanken gezien, dus we voelden ons net bekeken aapjes in een dierentuin.

Mary haar moeder, vader, broer, zus, man, neef en 5 kinderen wonen allemaal samen in het huis. voor de kinderen is er niks om te spelen, voor de volwassenen draait alles om het koken. de keuken is in een van golfplaten gemaakte schuur met een groot vuur en een aantal pannen.

Mary's moeder stopte ons vol met eten. we kregen onrijpe bananen die gebakken waren waardoor ze smaakten naar aardappel, en dan niet eentje, nee hele borden vol. Mary wilde graag even met haar broer bijpraten, dus Joyce en ik bleven in de woonkamer met onze aardappel bananen. de moeder bleef maar tegen ons praten, in het Swahili dus daar konden we niet veel uithalen.

uiteindelijk vonden Joyce en ik het wel mooi geweest en zochten we Mary. we kwamen in de tuin, waar de broer ons vroeg om te gaan zitten op de stoelen. twee dames op een rode, fluwelen troon in de jungle. een grote grap.

vlak voor het donker begon te worden, dan toch maar terug naar huis. maar waar vind je in the middle of nowhere een matatu? zo stonden we een uur aan de weg te wachten tot er eindelijk eentje langskwam. als een blik sardientjes zaten we daar met 25 man in een matatu voor 12 man.

's avonds zijn we goed creatief met Zena geweest met dank aan de loombandjes van mijn lieve zusjes en Petra met kids. ze vond het fantastisch en kon er niet meer mee stoppen. we hebben het aan haar gegeven zodat ze het door kan blijven oefenen.