just an ordinairy day.

terwijl de andere groep nog aan het bijkomen was van hun reis, ging bij ons al weer de wekker voor een dagje hard aan de slag. heerlijk zulke dagen, daarvoor ben ik tenslotte hier.

ik mocht mezelf nuttig maken in het weeshuis. er mocht weer geschuurd, gestukt en geschilderd worden. dit keer werden de badkamers flink onder handen genomen en kregen ze een mooie lichtblauwe kleur. zo'n likje verf doet wonderen, het weeshuis ziet er al stukken beter uit dan voorheen. helaas zitten de kinderen er niet in op de dag die was afgesproken en gaan wij het waarschijnlijk niet af krijgen voor we weggaan, maar toch zullen we van de week een klein feestje houden als soort van "opening".

vandaag was ook het gezin dat op het terrein van het weeshuis woont thuis. ik had er al vele verhalen over gehoord, maar iedere keer dat ik er was liepen we elkaar toch mis. ze wonen met zijn zevenen in een kartonnen en golfplaten huis van zo'n 4 bij 4. onvoorstelbaar dat zoiets uberhaupt bestaat. de man speelde op een zelfgemaakte gitaar, gemaakt van restafval. het klonk bijzonder goed.

terug op het complex was het tijd om kleren te wassen met de meisjes van de school. samen lekker soppen en klieren met het water. de laatste setjes zijn weer schoon en gaan in de zak. hopelijk lopen er zo heel wat kinderen minder in kleding met gaten en scheuren.

's avonds konden we even wat meer tijd doorbrengen met de nieuwe groep door samen te eten en spellen te spelen. Merel en ik hielden gezellig een logeerpartijtje in haar bed, als van ouds. "samen door het licht en samen door het donker."