'somewhere only we know.'

trek die roze bergschoenen maar aan want ze gaan goed bruin en modderig worden vandaag! om tien uur vertrokken we namelijk naar een natuurreservaat waar we een hike tocht van twee uur gingen maken.

nog nooit van mijn leven heb ik zo'n onvoorstelbaar, prachtige plek gezien als deze. we reden met de matatu de bergen in en kwamen weer terecht in een jungleachtige omgeving. over modderpaden, beekjes, houtbruggen trokken we door deze jungle heen vol reuzachtige, witte kelken en andere vreemde bloemen en planten. helaas hebben we behalve een stroom mieren geen andere dieren gezien.

aan het einde van deze jungle was een wonderschone waterval. natuurlijk tijd voor een fotomomentje en voor de bikkels onder ons, een duik in het ijskoude water! het is moeilijk te omschrijven hoe mooi het er was, dus jullie mogen nog even vol spanning de foto's en filmpjes afwachten.

na de hike brachten we een bezoekje aan Esther's Rescue Home. dit is een klein weeshuis in the middle of niks met wat dieren eromheen. voorgaande jaren hebben OPIN groepen hier een fundering gegraven. het was voor onze reisleidster Ellen daarom heel bijzonder om te zien hoe het nu uiteindelijk geworden is.

Joyce en ik zouden daar vandaag gaan schminken, maar helaar waren de kindjes nog naar school. er was wel in de slaapkamer een gehandicapt kindje, kon niet praten en niet bewegen. ontzettend zielig. we hebben met hem en een ander kindje wel even bellen geblaasd.

daarna gingen we langs een verzorgings- / ziekenhuis. echte behandelingen deden ze daar niet, daarvoor moet je naar Nyeri Hospital, maar er is wel een kleine apotheek, huisarts en een plek voor spoedbevallingen en HIV besmette vrouwen en babies. in vergelijking met alle medische instituten in Nederland is dit natuurlijk niks, hygiene staat hier niet in hun woordenboek en ook medische dossiers liggen open en bloot.

helaas begint het besef nu ook te komen dat we zondag alweer terug vliegen. ik mis het thuisfront wel natuurlijk, maar ik vind het ook heel lastig om hier weg te gaan. vooral omdat ik het idee heb dat wat ik gedaan heb nog niet af is. ik had heel graag willen blijven tot we het weeshuis konden openen en alle kindjes erin konden en tot beide lokalen af zijn, maar ik moet het stokje doorgeven. weer een leermomentje voor mij.